Kerr Sering

[Billinda] Om 9.00u afspraak met Modou (Gambiaanse vriend van Tine) en Math aan het Senegambia Beach hotel. Samen met hen en Broos en mezelf hebben we een afspraak bij de Jammeh Foundation. Dit moeten we doen om onze container uit de haven te halen. Als we dit doen via de organisatie gaat het ons veel minder geld kosten om de container te 'claimen' dan als dat we dit op ons eigen houtje zouden willen doen.

Eigenlijk was het de bedoeling dat de container hier zou zijn als wij hier ook waren maar met spijt in het hart moet ik vertellen dat de container vertraging heeft opgelopen en hier maar zal zijn op zondag 9 november en dan … dan zijn wij al weg: heeeeel spijtig, ... op zijn afrikaans natuurlijk.
Daarom ook al die afspraken met Jo en Math en Marcel - vrienden die ook spullen hebben meegegeven met de container en hier nog zijn tot 15 november- om ons te helpen bij de verdeling. We hebben met mijn paklijst in aanslag een heuse vergadering achter de rug over hoe we de spullen gaan verdelen. Het is ongelooflijk sympathiek dat zij dit voor ons gaan verwezenlijken; we vertouwen deze mensen 100% en met hun gezond verstand moet dit zeker slagen.

Bij de Jammeh Foundation werden we goed ontvangen. Een heel deftige heer, redelijk formeel. Na enige uitleg over wat er in de container zit, naar wie het gaat, zag hij het zitten om ons te helpen bij het 'claimen', een hele geruststelling want alles draait hier rond geld (de dalassi's vliegen hier rond onze oren!!!). Hij beloofd ons om onmiddellijk de papieren in orde te maken zodat we tegen het eind van de week de nodige toelatingen en stempels verkrijgen.Lets hope, dit is nog altijd Afrika.
Maar allé die mens geeft ons een goed gevoel en ondertussen (woensdag) kan ik al zeggen dat alles zeker tegen vrijdag gaat in orde zijn want Math heeft hierover bericht gekregen!!! Goe bezig!

Terug naar het hotel een ' briefing' gehouden voor de leeuwkes en onze rit gaat verder richting Kerr Sering, ons eigenlijke project, het schooltje van Picca !!!
Math en Jo en Marcel en Modou zijn er ook. Aangekomen in het dorpje is onze eerste halte de 'Medical Post ' van Kerr Sering. Geen goed berijdbare wegen, alles in het zand en een hele boel mensen die je staan aan te staren als je passeert aan hun deur. Ze lachen ... en kindjes lopen naast de wagen met ons mee ... De eerste indruk was redelijk: op de binnenkoer lag er een beton en verder een betegeld terras aan de inkomdeur. Een klein vrouwtje staat ons op te wachten en doet haar uitleg aan Modou en hij vertaalt voor ons. We kijken wat rond en zien toch dat enige hulp zeker welkom is: een bed bijvoorbeeld, ontsmetting, linnen en dergelijke. Er is hier ook geen water; het is te zeggen de leidingen liggen er wel maar er is ergens een aansluiting te weinig geplaatst. Niemand weet dit te fiksen en dit is zo al sinds 2006! Je kan dit toch niet geloven dat in een medische post geen water aanwezig is, zeker als je weet dat hier eigenlijk hoofdzakelijk bevallingen gebeuren.
Ondertussen komen Jo en Marcel en Math naar ons toe. Ze hadden al eerder eens een kijkje gaan nemen verderop aan het schooltje. Jo is blijkbaar aangedaan … Marcel begint zijn uitleg: " ze vallen hier zoals vliegen"!! Jullie moeten weten dat het regenseizoen net gedaan is en dat de mensen echt honger lijden en dat veel kinderen ziek zijn tijdens deze periode. Malaria is de grote boosdoener! Er was blijkbaar een man die heel ziek was en gewoon voor hun ogen is neergevallen. Hij had hoge koorts en rilde over gans zijn lichaamen … je kan echt niets doen hé !!! Medicatie is hier niet voorradig dus gaan de mensen wat kruiden gaan zoeken om hem te helpen. Niemand weet wat het wordt. Verderop zit een klein meisje te rillen met een dikke jas aan (bij notabene 35 graden). Schrijnende taferelen !!! Ze geven ons nog mee om ons na enige aanraking nadien goed te ontsmetten.

Bij het buitenkomen stond er ons een groep kindjes van de school op te wachten al zingend en roepend. Heel hartverwarmend … Ze wisten dat we kwamen en hadden tekeningen voor ons gemaakt. We stappen allemaal richting de school en op onze weg vergezellen ons een heleboel kinderen die je een hand komen geven. Bijna iedereen heeft een snotneus. Je ziet het verschil tussen een schoolgaand kindje en een ander kindje, door hun mooie uniform zijn het echte schatjes … Dit was voor ons de eerste keer dat we naar de school kwamen kijken. Het gebouw is redelijk groot maar zeker nog niet afgewerkt. Alleen twee klasjes kunnen nu reeds gebruikt worden, alleen ligt er nog geen vloer in maar enkel zand! Geen nood, we hebben bijna 5 kubiek meter vloer meegenomen in de container dus tegen volgende week kunnen ze hier ook aan beginnen. Ook elders is er nog veel werk te doen. Jo en Math konden het regelen dat er morgen aannemers komen om de boel verder af te werken. Er is al heel veel gepresteerd als je weet dat alles, maar dan ook alles, hier met de hand gedaan wordt. Aan mij wordt wat technische uitleg gevraagd, ja, natuurlijk volgens Afrikaanse normen is dit gebouw stevig genoeg bevonden. Zelf helpen zit er voor ons niet in, er zijn niet onmiddellijk materialen voorhanden om dit te doen.

Een lokaal op de eerste verdieping zou deze week nog moeten afgewerkt worden om al het materiaal van de container in te stockeren. Toch vinden we het allemaal spijtig dat we zo direkt niets kunnen doen daarom hadden sommigen het idee om pakketjes eten te maken en hier de volgende dag te komen brengen. Eerst nog onze inkopen doen van bloem, suiker, bouillonblokjes, rijst, zeep en een snoepje voor de kids van de school en de rest gewoon in het dorp gaan ronddragen.

Tussendoor hebben we wel eens een kijkje kunnen nemen hoe een lesuur er uitziet in Gambiaanse termen: heel lawaaierig dus en heel kleurrijk. Drie leraren staan in de overvolle klas tussen de kinderen … alles wat op het bord staat wordt wel tien keer herhaald, al roepen!!! Heel amusant schouwspel! Een goed gevoel blijft achter want we komen later terug!

Terug bij de medische post. Intussen hebben we ook besloten om een bed te gaan kopen. We hadden hier ergens op de grote baan een aantal bedden zien staan aan de kant van de weg. Ook de Desert Lions hun apotheek en verzorgingsmateriaal dat ze meehadden tijdens hun trip hebben we allemaal afgegeven. En als toemaatje hebben onze boys de waterleiding gefikst!!! De douche werkt nu weer en uit de enige lavabokraan komt terug stromend water: blije gezichten alom!!! We spreken af om de volgende dagen terug te komen ...

‘s Avonds eens lekker gaan eten met een frisse pint, mag ook wel eens na al die warme en bewogen dagen. We vergeten even de zorgen en genieten nog wat na bij een temperauur van nog 25 graden. Santéééé!!!




[Webbie] Vandaag heb ik ook 70 foto's ontvangen. Ik heb deze aan de Diavoorstelling toegevoegd. (Klik op het woord "Diavoorstelling" in vorige zin.)