Het weerzien met de DL's

ja , mensen het heeft een tijdje geduurd vooraleer er terug nieuws te lezen was op het blog, enerzijds is dit Afrika , the African way, waarmee ik bedoel dat niet alles hier perfect werkt zoals je het zou willen, waaronder de pc's , ...en dat ik soms niet in staat was om een verhaal te schrijven , ... het zijn bewogen dagen geweest.
Zoals ik al eerder had gemeld zijn de Desert Lions dus op woensdagavond in volle glorie ons hotel in Brufut gepasseerd richting Kartung ,....
dezelfde avond nog contacten gemaakt om mij de volgende dag te komen halen om met hen enige formaliteiten van de Challenge mee te beleven en dit dan met gans het konvooi , 49 mensen in 21 voertuigen,...

donderdag, 10.00u , 35 graden , een eerste blij weerzien van onze leeuwkes , geen traantjes maar een smile en nen dikke knuffel voor iedereen nie te doen , eindelijk een ninoofs babbelken kunnen doen ,en de anders mensen/challengers leren kennen ,......ze zien er allemaal heel goed uit, een mooi kleurtje , sommige wat vermagerd maar nog steeds gezond , op hun gezichten een ware voldoening en soms met een ongeloof van , is het nu echt gedaan ???? , het dringt nog niet echt door ,.......de auto's zien er nog uitstekend uit , hebben wel een laagje rood/bruin woestijnzand over zich heen , zijn echt vuil maar werken nog steeds naar behoren , ..ja zelfs de Jumbo jongens, hij staat hier he , geen enkel mankement geweest, hij draait perfect en iedereen is er hier zot van , heeft al veel aanbiedingen gekregen om hem hier te verkopen !!!.....

het verwelkomingsfeest had plaats in het Palm beach hotel in de conferenceroom , heel formeel omdat er enige afgevaardigden van de Jammeh Foundation aanwezig waren ,...in kostuum !!!! een ware dankbetuiging voor alle challengers , iedereen kreeg een diploma uitgereikt als afsluiter ,...ook de Gambiaanse televisie was aanwezig , heel amusant , ze staan gewoon met hun camera recht in je gezicht , het zal schoon geweest zijn op tv ??????.....blijkt toch later na een dag of twee dat vele mensen in de straat hen herkennen , altijd goed voor een babbelken te doen , dat doen ze hier het liefst ,.....keep on smiling.
na alle formaliteiten gaat het richting Equator lodge in Kartung , waar ze de vorige nacht ook al verbleven , om eerst nog een kleine hap te eten , midden in de 'brousse' , heeeel warm , lawaai van de vele krekels en dergelijke ,...het restaurant is een grote open hut waar een plaatselijk 'muziekbandje ' ons staat op te wachten , ..de sfeer zit er alweer direkt in ,...ondertussen is er buiten aan de inkompoort ( beroest stuk oud ijzer) een ware volkstoeloop aan de gang van een ontelbaar kleine kinderen ,...een geroep , een getier , ballonnen worden uitgedeeld en aan de auto's gehangen, kinderen kruipen letterlijk op je wagen , helemaal alleen, ware akrobaten ,....iedere wagen zit vol gepropt met kinderen , de autos hangen vol kinderen en zo gaat het heeeel traag voor de veiligheid richting een plaatselijk cafe/bar waar een feestje aan de gang is door de plaatselijke bevolking,.....ze staan ons daar op te wachten en beleven de dag van hun leven en wij ook !!!
aan de kant van de weg ( deze is wel degelijk in asfalt !!!) staan tientallen kinderen te roepen , " welkom, how are you, a minty ( wat snoepje betekent),..what is your name,..deuren gaan open van ouders en geven je hun baby /peuter , take him with you to belgium, .....ongelooflijk, ze geven hier gewoon hun kinderen weg,....we bekijken elkaar zonder woorden ,je kan dit niet begrijpen , ....iederen hangt rond je wagen in de hoop iets te kunnen krijgen, wat we dan ook doen ,...we geven pennen weg, petjes, en andere leuke dingen voor hen,..een paar moeders komen ook een kijkje nemen en steken ook hun hand uit, ..ze doen teken naar mijn oorbellen en ringen ,...'we have some too' ...... ik heb een doosje met juwelen mee en begin uit te delen , wat even later blijkt dat ik dit niet had mogen doen ,.....onze ramen waren naar beneden en al die armen kwamen op me af, .....het was een waar gevecht om iets te kunnen geven , verschillende vrouwen werden echt brutaal en gaven tikken op mijn hoofd om hen niet te vergeten,....het werd ene chaos dat ik uit verdere veiligheidsoverwegingen echt mijn raam terug moest opdraaien , wat me uiteindelijk nog veel moeite heeft gekost ook ,.........ik blijf achter met een heel raar gevoel , ........

we rijden stilletjes verder en worden bijgestaan aan beide kanten van de weg door een hele boel kindjes........even verder stoppen we , de moeders van daarnet hadden ons ook gevolgd en terug deden ze teken om hun juwelen te geven,.......uiteindelijk waren ze dan heel vriendelijk en gingen al lachen verder, ik ook ,....
aangekomen aan de bar was het feestje al goed aan de gang , enkele medechallengers waren ook al een afrikaans dansje aan het 'plaseren', een lawaai, een stof , overal mensen en kindjes die je een hand komen geven en niet meer loslaten , iedereen zweten en puffen , ......zo ongelooflijk tof om mee te maken , .....mijn oog valt op een kindje met een vuil rose kleedje aan, haar haar is niet ingevlochten en zit echt vol zand , het stoort haar want doet niets anders dan in haar haar krabben ,.....ik neem haar op en vraag haar naam, ..ze zegt niets, binnen een paar minuten staat haar broer bij mij met een heleboel andere kindjes,.......what is her name ? vraag ik, Sibou was het antwoord, ...hij weet niet hoe oud ze is ,.....ik vroeg of ze naar school gaat, ....she doesn't go to school because she was beaten , they hurt her, .....het meisje is duidelijk inzichzelf gekeerd en durft zelfs niemand aan te kijken,.....ik geef haar nen dikke knuffel en nen dikke zoen en ze neemt me vast als een aapje om haar nooit meer los te laten,........ik draag haar zo een hele tijd mee , een hele bende andere kindjes volgen ons, ............ze nemen je handen en armen vast , wrijven over je armen, likken zelfs aan je armen , ja ik met mijn wit velleken , heel raar in combinatie met hun donkere huid, .......tranen zijn niet ver weg, .....denkend ook aan dennis ,........

onze wandeltocht gaat verder richting het plaatselijk voetbalveld , een stoffig straatje in , gans de meute gaat mee ,.........er blijkt al een match aan de gang te zijn door een vrouwelijke voetbalploeg ,..ja jongens hier zit iets achter, het gat op en af op het veld , ze spelen op hun kousen zonder schoenen aan , zand en zeer hard gras wisselen af als ondergrond,...en nog steeds goed in de dertig graden !!!
Sibou hangt nog steeds op mij , zegt nog steeds geen woord,............we genieten alleen,,,,,,,,,,,,.
ook dit gedeelte maakt deel uit van de formaliteiten van de challenge, een partijtje voetbal tussen de vrouwelijke voetbalploeg en onze challengers,......je had het moeten zien , een hele bende kindjes stonden achter en in de goal ( zonder net ) , elke keer er een goal werd gemaakt vlogen al die "zwarte" kindjes het plein op al roepen en tieren van blijdschap , ze bespringen alle spelers en zijn zo blij, ze hebben den tijd van hun leven en wij ook , nog nooit mogen meemaken ,......tussen de springende kindjes had ik zo ook mijn oog laten vallen op een manneken van ongeveer 4 jaar oud , hij draagt een tshirt ,......'LITTLE MEN TUFF', en lacht zo mooi en is gelukkig .......hier zijn geen woorden voor , het is hier zo warm maar de vele rillingen van emotie doen je de warmte vergeten , echt.
( by the way , wij hebben gewonnen met 0-5 ) Yeaaah!!!

na een tijdje is het echt afscheid nemen van iedereen in dit dorp , ook Sibou moet ik loslaten en neerzetten , ze kijkt verwonderd , ze loopt nog een ganse tijd mee , alsook tientalle andere kindjes, ik vraag aan haar broer om goed voor haar te zorgen en haar toch naar school te krijgen,...........lets hope,.....hij zegt nog achteraf, my name is Anton George , don't forget it , ....hoe kan ik dit vergeten...........................

in de auto moet je alles terug een plekje geven betreft emoties, we moeten verder,....terug richting Equator lodge waar terug een waar eetmaal bereid werd ,........en gezegd het was heeel lekker, gebakken patatjes met kip met een heerlijke saus ,.....als het ware belgische fret !!!!!
ik ben terug naar het hotel gegaan maar hier terplekke was het tijd voor het echte feest, met een biertje en al,............ze hebben hun geamuseerd !!! van horen zeggen.