Bezoek aan schooltje.

Vandaag was de afspraak dat wij hen gingen bezoeken waar ze woonden en dat we naar haar schooltje gingen om regelingen te treffen ivm haar betalingen en dergelijke. Eerst -zoals verwacht- ons moeten sterk houden om met de taxi te onderhandelen, heel belangrijk hier om eerst de prijs te bespreken vooraleer je vertrekt Confused: we hebben echt staan ruzie maken met wel 6 chauffeurs om een agreement te halen van wie mag ons voeren en voor hoeveel dat mag kosten maar dan is ons Bellinda wel klein maar niet op haar mondje gevallen hé.
We bekomen een prijs van 800 dalassi om voor ons een paar uur te rijden waar we willen met "Dizzy ", een oud uitziende man maar is eigenlijk maar 47 jaar. Wel eerst gezegd waar allemaal naartoe ... echt een heel gedoe, allé vooruit alles ok. We komen in de taxi, on the road, en hij begint eraan: eigenlijk moet ik 1200 dalassi vragen maar voor jullie mag het 1000 dalassi zijn; lap het was al van dat,... ik terug moeten onderhandelen voor de eerste prijs,....het kwam wel goed, ...we trust you !!!!
Na wat geld te wisselen in een 'exchangeburo' back on the road, van stof, veel volk, ezels, oude karren, winkeltjes in oude metalen koten en ruines, armoede troef, echt, ... schockerend eigenlijk. Je moet dit gezien hebben om te geloven maar iedereen lacht, ongelooflijk !!!!
Toegekomen aan het schooltje van Awa en Adama en Kura, Glory Baptist school and nursery, wandelend door een oude versleten metalen deur worden we begeleid door Neema en de schooldirectrice Veronique !! Kindjes aan alle kanten en een hels lawaai, iedereen is aan het zingen of teksten aan het opzeggen, je moet weten dat er hier nergens ramen in de muren zitten, alleen beroeste metalen roosters.
We laten hen inschrijven voor een nieuw schooljaar, boeken, uniform en het busvervoer (niets vergelijkend hoe het er bij ons aan toe gaat !!!!!) en jawel altijd onderhandelen en tellen. We zijn ook de klasjes gaan bezoeken waar ze moeten zijn ,...kindjes overal met allen een blauw uniformpje aan , velen hebben een loopneus en zijn aan het wenen, anderen zijn content ons te zien en komen op ons af, geven ons een hand en een knuffel ,...ik heb natuurlijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn knuffels dat ik mee heb uit te delen, met tranen in de ogen ,.....
Toch heb ik ook moeten vaststellen dat ze hier wel degelijk studeren; in het engels en ook hun toetsen moeten maken,...1 persoon aan een tafeltje, een oude man , is degene dat alles verbeterd in de schriftjes en erop toeziet dat alles vlotjes verloopt.Terug in de taxi volgens onze afspraak met de chauffeur, rijden we naar hun huis in Bakau, een 20 minuutjes van ons hotel. Maar tijdens de rit wordt de weg alsmaar slechter en slechter, putten van jewelste en we rijden echt in de sloppenwijken van Bakau. Dit is pas echte armoede, mensen aan de kant die iets minder lachen, de sfeer wordt wel iets anders, onze chauffeur begon terug over de prijs, de weg was te slecht om nog voor die prijs door te rijden en er kwamen dalassi bij. Ongelooflijk toch!! We hebben dan toch wijselijk besloten om niet verder te gaan. Ondertussen waren we al ergens geparkeerd en we voelden ons al niet meer op ons gemak, we moesten hier weg. Spijtig voor Kura en haar mama maar het kon niet anders. We hebben hen afgezet niet ver van hun woning en wij zijn moeten terugkomen.
Voor morgen hebben we terug een afspraak gemaakt met Dizzy om Kura te gaan halen in Bakau en bij ons te brengen naar ons hotel, een dagje terug aan het zwembad, terug onderhandelen over de prijs om weer voor geen verassingen komen te staan. We hebben er vertrouwen in. We zien wel en we we hebben ook een uitstap gepland naar de Serekunda Market maar misschein is dit ook beter als de Desert Lions ons hierbij kunnen vervoegen, kwestie van een beetje extra veiligheid in te bouwen Cool
Een lang verhaal, hoop morgen nog een stukje te schrijven .....

Wordt vervolgd,
Groeten van Bellinda, Miriam en Linde
xxx